Vandaag staat in het FD een opiniestuk over Het Nieuwe Werken, ingezonden door twee architecten. Ook wel eens verhelderend om een kritische noot uit deze hoek te lezen. Fokkema en Atsma benoemen dat de discussie rond HNW steeds meer vanuit karikaturen wordt gevoerd. Ik ben het eens met de misverstanden die zij benoemen en de opmerking dat er niet één HNW bestaat. Het is ook geen kwestie van leuke stoeltjes en tafeltjes en ‘oh, wat zijn we hip’. Mooi om uit de mond van architecten te horen dat het gaat om werkprocessen en cultuur boven het vormgeven van een werkomgeving. FD 130611 HNW verwordt tot karikatuur
De werkomgeving staat in dienst van de doelstelling die je als organisatie hebt. Je zult als organisatie dus eerst helder moeten hebben waar je voor staat, wie je bent, wat je waarden en doelen zijn. Dit is mede bepalend voor de typen mensen waarmee je wilt samenwerken (en die met jou willen samenwerken) en de manier waarop je dit doet. Kun je het beste autonoom groeien in een hiërarchische structuur of kies je voor netwerkverbanden? Hoe wil men met elkaar omgaan? Voeren mensen taken uit of wordt van hen ondernemerschap en verantwoordelijkheid verwacht? Wat betekent dit voor het leiderschap? Vragen waar niet een enkel antwoord op bestaat. De identiteit van je organisatie ligt hierin besloten. De mogelijkheden zijn legio en moeten passen bij die eerste essentiële (of misschien wel existentiële) vraag: ‘Waartoe zijt gij op aard?’.
Wil je als organisatie echt anders functioneren, dan ben je er niet met een nieuw interieur en een cursusje gedrag. Je moet het lef hebben kritisch naar jezelf, je organisatie en haar doelstelling te kijken. Zijn de keuzes die je maakt en beslissingen die je neemt in lijn met elkaar? Pas als je het totaal onder de loep neemt, kun je echt effectiever zijn.